مروری بر عملکرد کشتی ایران از المپیک 2008 پکن تا 2024 پاریس/ دو المپیک بدون کسب حتی یک طلا در کشتی آزاد/حق دبیر با آن همه امکانات و حمایت‌هایی که برای کشتی آزاد فراهم کرد این نبود

در تاریخ بازیهای المپیک، همواره کشتی ایران برگ برنده کاروان اعزامی کشورمان بود و این قهرمانان کشتی بودند که با درخشش خود جایگاه ورزش ایران را در جدول مدالی ارتقا می دادند.
با تمام این اوصاف اما کشتی از المپیک 2008 پکن تا المپیک 2024 پاریس فرود و فرازهای زیادی را تجربه کرد.

کشتی ایران در دوران ریاست مرحوم محمد رضا یزدانی خرم  بدترین نتیجه تاریخ را در المپیک 2008 پکن در مجموع کشتی آزاد و فرنگی تنها با یک مدال برنز مشترک سید مراد محمدی رقم زد.
تاسف آور آنکه در کشتی فرنگی کشتی گیرانی متلاشی از نظر روحی و روانی در این دوره از بازیها شرکت کردند به گونه ایی که بهترین مقام کسب شده مقام پنجمی حمید سوریان بود. و بعد از مسابقات برخی کشتی گیران اذعان میکردند… (فقط می‌خواستیم هر چه زودتر مسابقات تمام شود)

اما کار بزرگ کشتی ایران در المپیک 2012 لندن اتفاق افتاد جایی که  با سرپرستی مرحوم حجت الله خطیب بر فدراسیون کشتی و مدیریت فنی بزرگ مردی چون دکتر رسول خادم در کشتی آزاد و فرنگی و در تمامی رده های سنی ،با سرمربیگری محمد بنا، کشتی فرنگی ایران صاحب 3 مدال طلا توسط حمید سوریان،امید نوروزی و قاسم رضایی شد و در کشتی آزاد نیز سهم ملی پوشان ما یک مدال طلای کمیل قاسمی، یک نقره صادق گودرزی و یک برنز احسان لشکری بود و این در حالی بود که رضا یزدانی در پای فینال از ناحیه زانو دچار آسیب دیدگی شدید شد و مجبور به کناره گیری از ادامه رقابت‌ها شد تا یکی از شانس‌های اصلی مدال طلای کشتی آزاد ایران از جدول رقابت‌ها کنار برود.

در حالیکه رسول خادم رئیس وقت فدراسیون کشتی به بنا اختیار تام داده بود اما عملکرد کشتی فرنگی ایران با هدایت او در المپیک ریو عملکردی قابل قبول نبود و برخلاف لندن در ریو کشتی فرنگی ما تنها صاحب دو مدال برنز توسط سعید عبدولی و قاسم رضایی شد اما در کشتی آزاد درحالی‌که رسول خادم به صورت همزمان هم ریاست فدراسیون کشتی و هم سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد را برعهده داشت ،همانند المپیک لندن صاحب یک طلا توسط حسن یزدانی، یک نقره توسط کمیل قاسمی و یک برنز توسط حسن رحیمی شدیم،

ضمن اینکه دوستداران کشتی هرگز از یاد نخواهند برد مافیای کشتی جهان در دیدار رضا یزدانی و ختاگ گازیموف کشتی گیر روسی الاصل  کشور آذربایجان چه ناجوانمردانه حق رضا یزدانی را پایمال کرد تا نتیجه این دیدار برای همیشه تاریخ لکه ننگی باشد بر پیشانی سردمداران کشتی دنیا که برای خوش خدمتی به رئیس جمهور آذربایجان و شرکت نفتی و آذربایجانی(آتا هلدینگ) که اسپانسر اتحادیه جهانی کشتی بود پیروزی آشکار رضا یزدانی را تبدیل به شکست کنند تا رضای کشتی ایران هیچ انگیزه ایی حتی برای کسب مدال برنز هم نداشته باشد و آنگونه دو مدال ارزشمند المپیک های لندن و ریو از گردن او در آورده شود.

از المپیک ریو که بگذریم می‌رسیم به المپیک 2020 توکیو، یکی از عجیب ترین بازی‌های تاریخ  المپیک که به شدت تحت تاثیر ویروس کووید 19( کرونا) بود،در این دوره از رقابت‌ها که کشتی ایران با ریاست علیرضا دبیر در آن شرکت میکرد نسبت به المپیکهای لندن و ریو از نظر مدالی با عقب گرد روبرو شدیم،

در کشتی آزاد با هدایت فنی غلامرضا محمدی تنها صاحب یک مدال نقره و یک مدال برنز شدیم و در کشتی فرنگی هم سهم کشتی ما یک طلا و یک برنز بود که توسط محمدرضا گرایی و محمد هادی ساروی به دست آمد

اما بعد از المپیک توکیو دومین  المپیک را در زمان ریاست علیرضا دبیر تجربه کردیم، جایی که کشتی فرنگی ما با شش سهمیه کامل و کشتی آزاد نیز در واپسین لحظات صاحب شش سهمیه کامل شده بود ولی برخلاف عملکرد کشتی فرنگی که با هدایت حسن رنگرز با کسب دو طلای سعید اسماعیلی و محمد هادی ساروی  و یک نقره علیرضا مهمدی و یک برنز امین میرزازاده نتیجه ایی ارزشمند را برای کشورمان به دست آوردند،در کشتی آزاد بدون کسب حتی یک مدال طلا به کار خود خاتمه دادیم،

در حالی که انتظار می‌رفت کشتی آزاد ما حداقل صاحب ۳ مدال طلا شود در حسرت حتی یک مدال طلا ماندیم تا کشتی آزاد کشورمان با هدایت فنی محسن کاوه که( یک طلا، یک نقره و یک برنز المپیک ریو را نتیجه ایی ضعیف می‌دانست و بر این اعتقاد بود آن تیم باید در آن سال حداقل ۳ طلا میگرفت)  نتوانست در المپیک پاریس تیم شایسته ایی که انتظار می‌رفت حداقل صاحب ۳ طلا شود را صاحب حتی یک مدال طلا کند.

کشتی آزاد ایران در دو المپیک 2020 توکیو و 2024 پاریس در حالی در حسرت حتی یک طلای المپیک ماند که از امکانات و حمایت‌های فراوان و بی نظیری در زمان ریاست علیرضا دبیر برخوردار بود و الحق قهرمان المپیک 2000 سیدنی از هر نظر امکانات ایده آلی برای کشتی،قهرمانان و کادر فنی تیم‌های ملی فراهم کرده بود و تلاش‌های او در این حوزه بسیار ارزشمند بود، ولی در ادوار گذشته مدیران فدراسیون و کشتی گیران و کادر فنی هرگز از چنین امکانات و حمایت‌هایی برخوردار نبوده اند.

با تمام این اوصاف باتوجه به آنچه بر شمردیم به این نتیجه می‌رسیم در دوران ریاست علیرضا دبیر بر فدراسیون کشتی، عملکرد کشتی فرنگی اگرچه نسبت به المپیک لندن ضعیف تر بود اما عملکرد قابل دفاع و ارزشمندی بوده است و حسن رنگرز و کادر فنی شایسته و بی ادعای او بدون هیچ حاشیه ایی دست به کاری قابل تحسین زدند.

ولی هرگز نباید چشم خود را بر روی این واقعیت آشکار ببندیم که علیرضا دبیر علی رغم تمام زحمت هایی که کشید و حمایت‌های موجود، در مقام رئیس فدراسیون نتوانست در کشتی آزاد در دو المپیک 2020 توکیو و 2024 پاریس عملکرد قابل قبولی داشته باشد، عدم کسب حتی یک مدال طلا در کشتی آزاد که یک فینال را در المپیک توکیو و (غیر از آسیب دیدگی حسن یزدانی) دو فینال دیگر را آنگونه در المپیک پاریس از دست دادیم تا در حسرت یک طلا بمانیم در دوران رئیس فدراسیونی که از حمایتی همه جانبه برخوردار بود هیچ گونه توجیهی ندارد و یک شکست به حساب می آید.