جنگجویی تمام عیار به نام حسن یزدانی/ حسن بخواهد تا المپیک 2028 میتواند افتخارآفرین باشد

او پایان انتظار ۱۶ ساله کشتی ما بود و آغازگر موج دیگری در کشتی، او حالا مرد شماره یک کشتی ایران است، فتح کرده دلهای مردمی را که کشتی را عاشقانه دوست دارند. مدال طلای المپیک را گرفت آن هم از دل شیر آن مدال را بیرون کشید.
همان روز نشان داد که در لحظات سخت این امید و اراده است که میتواند به هر خواسته ای جامه عمل بپوشاند. پس از المپیک (ریو) گفت؛برای لحظه به لحظه مسابقاتم تلاش کردم و زجر کشیدم. قبل از المپیک به گونه ای تمرین کردم که گاهی از فشار زیاد حس میکردم بند بند وجودم در حال جدا شدن است.
او همیشه همنیطور بوده است کشتی میگیرد، با اقتدار می جنگد و ما دلمان قرص و محکم است ، نه غروری دارد و نه اسير حال و هواى آن مدال با ارزش و هشت مدال رنگارنگِ دیگرِ جهان و المپیکش شده است.
پس از المپیک 2016 ریو،در قامت یک قهرمان بزرگ مدالش را به صاحبان واقعی اش تقدیم کرد به همه ملت ایران و سپس مدالش را به آقا و مولایمان علی ابن موسی الرضا (ع)اهدا نمود.
حسن یزدانی خیلی زود به آنچه تمامی قهرمانان کشتی آرزوی دست یافتن به آن را دارند رسید، هم مدال جهانی را به گردن آویخت و هم در المپیک ریو به انتظار ۱۶ ساله کشتی ایران برای کسب مدال طلا پایان داد. اما برای حسن یزدانی همان فردای کسب مدال طلا، المپیک ریو تمام شده بود؛

او جوان و پرنفس بود او مدلی بود متفاوت از یک قهرمان که نمی خواست خیلی زود به خاطره تبدیل شود. آرام، بی هیاهو و بی حاشیه در خانه کشتی حضور یافت و تمرین کرد، بی ادعا به فکر تکرار افتخارات بود.
او با توصیه ها و هدایت ستاره و اسطوره ایی بزرگ به نام رسول خادم به این خودباوری رسید که سالهای سال می تواند طلا فتح کند، فقط کافی است خودش باشد، همان پسری که از دل سختی ها آمد و جنگید تا خاطرات کشتی او بخشی ماندگار از تاریخ کشتی ایران باشد.

حسن یزدانی اندکی پس از رقابتهای المپیک ریو به مجله دنیای کشتی که در آن موقع به صورت چاپی منتشر می شد اعلام کرد؛ شاید به یک وزن بالاتر صعود کند، تصمیمی که واکنشهای زیادی را برانگیخت، موافقان آن را تصمیمی شجاعانه نامیدند و مخالفان که دغدغه تکرار موفقیتهای یزدانی را داشتند از این بابت نگران بودند که مبادا یزدانی با این تصمیم نتواند موفقیتهای گذشته را تکرار کند.

نمونه های صعود به یک وزن بالاتر را درمیان قهرمانان مطرح کشورمان سراغ داشتیم، تنی چند از قهرمانان با وجود کسب مدال طلا در وزن خود پس از صعود به اوزان بالاتر هیچگاه نتوانستند آنچنان که شایسته شان بود افتخار آفرینی کنند، نمونه روشن آن تصميم، عليرضا حیدری مرد شماره یک جهان در وزن ۸۵ کیلو بود، حیدری در این وزن هم فنی ترین کشتی گیر جهان و هم قهرمان دنیا شد، اما علیرضا به یک وزن بالاتر رفت، مربیان تیم ملی نیز عباس جدیدی کشتی گیر شاخص ۹۷ کیلو را به فوق سنگین بردند، حیدری در این فاصله تا سال ۲۰۰۷ در صحنه حضور داشت، با وجود نبوغ خود سه مدال جهانی و یک مدال المپیک گرفت، اما هیچگاه در این وزن به مدال طلا نرسید. در ایران کمتر کشتی گیری را سراغ داریم که در طول دوران قهرمانی، وزن او اینچنین دستخوش تغييرات عديده شود و در عین حال موفق باشد ،ولی یک نمونه شاخص شاید برای یزدانی انگیزه این تصمیم بوده باشد.

رسول خادم را میتوان قهرمانی با چنین معیاری نامید، قهرمانی که باوجود تغییر مداوم وزن موفق و پرصلابت ظاهر شد. رسول خادم سال ۱۹۸۹ در وزن ۶۸ کیلو به مدال برنز امیدهای جهان میرسد.سال ۱۹۹۰ در همان وزن نایب قهرمان بازی های آسیایی شد.
اما عجیب آن بود که تنها یک سال بعد در وزن ۸۲ کیلو به روی تشک رفت و قهرمان امیدهای جهان شد. در سالهای ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ نیز به عنوان قهرمانی آسیا رسيد و در سال ۱۹۹۲ مدال برنز المپیک بارسلون را در وزن ۸۲ کیلو به گردن آویخت. سال ۱۹۹۳ در وزن ۹۰ کیلو به روی تشک رفت و قهرمان آسیا شد و در این فاصله تا المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دو طلای جهانی و مدال طلای المپیک آتلانتا را به افتخارات خود اضافه کرد. رسول خادم سال ۱۹۹۸ در مسابقات جهانی تهران در تصمیمی شجاعانه در وزن ۱۳۰ کیلو به روی تشک رفت و با وجود حداقل بیست کیلو سبک تر بودن نسبت به رقبای خود به مدال نقره جهان رسید.
رسول نابغه ایی به تمام معنا بود،او بی نظیر بود،

حسن یزدانی نیز به دلیل استایل خاص خود تغييرات مداوم وزن را تجربه کرده است و در عین حال به طور پیوسته و منظم از دوران نوجوانان تاکنون در تیم ملی حضور داشته و در تمامی رده های سنی مدال جهانی را به گردن آویخته است،مسابقات نوجوانان در وزن ۵۰ کیلو کشتی می گرفت در مسابقات جوانان به یکباره در قامت مدعى وزن ۶۶ کیلو حاضر و ملی پوش شد.

مقتدرانه عناوین قهرمانی آسیا و جهان را به دست آورد. در اولین سال حضور خود در مسابقات بزرگسالان می توانست در وزن ۶۵ کیلو کشتی بگیرد، اما در وزن غیر المپیکی ۷۰ کیلو به روی تشک رفت رقابتهای جایزه بزرگ پاریس قهرمان شد و در رقابتهای بین المللی جام تختی در مقابل دیدگان تماشاگران علاقه مندِ کرمانشاهی به طلای جام پهلوان تختی بوسه زد. برای حضور در مسابقات انتخابی تیم ملی در مشهد درخواست کرد که در یک وزن بالاتر یعنی در ۷۴ کیلو کشتی بگیرد اما با درخواست او موافقت نشد.در همان مسابقات نیز مقتدرانه حضور یافت و بر مهدی تقوی کشتی گیر نامدار غلبه کرد و در اولین حضور خود در مسابقات جهانی بزرگسالان در وزن ۷۰ کیلو نایب قهرمان شد.

حسن برای حضور در المپیک سرانجام به وزن ۷۴ کیلو آمد، با تصمیم رسول خادم در دو تورنمنتِ جایزه بزرگ پاریس و جام الكساندر مدوید به روی تشک رفت و نقاط ضعف او مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. حسن یزدانی در المپیکی کشتی گرفت که تا پیش از شروع رقابت ها با وجود مدعیان سرسختی همچون جردن باروز کمتر کسی فکرش را می‌کرد او طلایی شود، اما مربی کار درستی به نام رسول خادم از حسن یزدانی یک جنگجوی تمام عیار ساخته بود. حسن آمده بود تا با هدایت بزرگمردی چون رسول خادم،در ریو 2016  تاریخ ساز کند. او کاری کرد کارستان، حسن پس از ۱۶ سال دوباره کشتی آزاد ایران را صاحب مدال طلا کرد .

حسن یزدانی پیشتر گفته بود از وزن کم کردن خاطره خوبی ندارم، فاتح خوشرنگ ترین مدال المپیک 2016 منتظر چراغ سبز رسول خادم و همکاران فنی او بود تا اینکه کمی بعد موافقت می شود شگفتی ساز المپیک ریو به وزنی بالاتر برود. وقتی این اجازه را از رسول کشتی ایران گرفت،وزنش را آزاد گذاشت و دیگر حضور در یک وزن پایین تر برایش سخت بود.
او در مسابقات بين المللی جام تختی برای نخستین بار در وزن ۸۶ کیلو به روی تشک رفت. با تشویق های بی امان تماشاگران شروع خوبی در این وزن داشت،اما برای نمایش قدرتمند در این وزن نیاز به میدانهای بیشتری داشت. در جام جهانی کرمانشاه شاهد دومین حضور جدی او در این وزن بودیم. تاريخ نشان داده است نقطه زوال یک قهرمان به عوامل بیرون از تشک و فضای کشتی مربوط است. بسیاری از قهرمانان پس از کسب یک مدال دیگر نتوانستند خودشان باشند اما یزدانی در قالب واقعی اش نمود پیدا کرده است.

نگران تغيير وزن یزدانی نبودیم چون او با هدایت و مشورت اسطوره ایی بی مانند چون دکتر رسول خادم، آنچنان بی حاشیه و متواضعانه در خدمت تیم ملی بود که هیچکس نمیتواست منکر شایستگیهای پسر سربه زیر روستای لپوصحرای جویبار برای تکرار افتخارات باشد،همچنان که توان خارق العاده بدنى او بخشی دیگر از پتانسیل ذاتی شیر بچه مازندرانی کشتی ایران بود.

حسن در مکتب افسانه ساز بزرگی به نام رسول خادم راه درستِ رسیدن به افتخارات بزرگ را آموخت، مربیان دیگر نیز به اندازه توانشان به او کمک کردند اما آنچه رسول خادم از نظر فنی و اعتماد به نفس به حسن یزدانی اضافه کرد غیر قابل انکار است و قابل مقایسه نیست،
کسی اگر منکر این ادعای هست برود فیلم دیدار حسن یزدانی با انور گدویف روسی در فینال المپیک ریو را ببیند. اگر انصاف داشته باشد او هم پی به این مهم خواهد برد. رسول رفت که یقین داریم اگر نمی رفت طلای حسن یزدانی در المپیک توکیو هم تکرار میشد. او بعد از رفتن رسول خادم به کمتر از حقش رسید، ولی حسن تا المپیک 2028 فرصت دارد.

او حالا حالاها میتواند به افتخار آفرینی خود ادامه دهد. حسن ثابت کرده است که مرد روزهای سخت است،
پسر علی اعظم یزدانی در مسابقات رنکینگ مجارستان برخلاف تمام ادعاها و حرفهای دلسرد کننده به همگان ثابت کرد او حالا حالاها قصد خالی کردن میدان را ندارد.
حتی اگر در سخت ترین شرایط که نیاز به حمایت روحی و روانی نیاز دارد از بعضی ها سخنان دلسرد کننده  بشنود، حسن بعد از جراحی کتف، در تصمیمی منطقی تمام امورات بازتوانی و تمرینی خود را در مازندران دنبال کرد، و نتیجه اش همانی شد که در مجارستان دیدیم، حسن یزدانی دوباره امید را به کشتی ایران و دوستدارانش هدیه داد تا بگوید شاید بعضی ها بعد از جراحی کتف نتوانسته باشند به دوران قهرمانی باز گردند، اما حساب شیربچه مازندرانی کشتی آزاد ایران را باید از همگان جدا کرد.
حسن در مسابقات رنکینگ مجارستان به گونه ایی ظاهر شد که دوستداران کشتی برای درخشش او در المپیک 2024 پاریس لحظه شماری می کنند، با شناختی که از دارنده 9 مدال جهان و المپیک داریم دلخوش به درخشش او در بزرگترین آوردگاه ورزشی جهان در سال 2024 هستیم