بزرگ آقای کشتی بهشهر محبوب کشتی مازندران و ایران بود
جیرئیل خان بابائی
دی 24, 1402
140331
بهشهری ها برای پیشکسوت کشتی شهرشان سنگ تمام گذاشتند
میخواهم از مردی سخن بگویم که کمتر کسی وجود دارد او را بشناسد و با او برخورد داشته باشد اما به نیکی از او یاد نکند.
او کسی نیست جز عبدالرضا محمودجانلو
من عبدالرضا را به دلایل مختلف (بزرگ آقای کُشتیِ بهشهر) توصیف میکنم، چون به عینه از او بزرگی و مشی انسانی را دیدم، بزرگمردی که در بین اهالی کشتی استان مازندران و کشور قدر و منزلتی شایسته داشت،
عبدالرضا محمودجانلو ،کشتی گیر فنی و پرتوان وزن 90 کیلوگرم کشتی آزاد ایران در دهه شصت بود که قدرت و شایستگی خویش را در مسابقات داخلی و بین المللی نشان داد . این مازندرانی خوش قد و بالا چند سالی بعد از محمد حسن محبی ملی پوش کرمانشاهی، مقام دوم مدعیان تیم ملی ایران را در ید قدرتش داشت، محمودجانلو دلاوری بود برای کشتی مازندران که عرصه را بر هر حریفی تنگ میکرد.
عبدالرضا در خانواده ایی اصیل و ریشه دار متولد شد. اصالت داشت و بزرگ بود. کسی جز بزرگی و احترام از او به یاد ندارد.
محمودجانلو را از زمانیکه دانشجو بودم می شناسم در شهر او (بهشهر) کارشناسی ادبیات فارسی میخواندم، نیاز داشتم همزمان هم کار کنم و هم درس بخوانم، به کشتی علاقه داشتم و در رده های سنی نوجوانان و جوانان کشتی میگرفتم، یادم می آید نوجوان بودم که یکی دو بار کشتی محمودجانلو را در قالب لیگ کشتی ایران به میزبانی شهرم دیده بودم، پرسان پرسان او را در محل کارش پیدا کردم، داستان را برای او تعریف کردم، به او گفتم دانشجویی هستم که در کنار درس خواندن تمایل دارم کار کنم…. تحسینم کرد و به من دلگرمی داد.گفت؛ فلان روز،فلان ساعت به محل کارش مراجعه کنم، طبق قرار رفتم، منتظرم بود. باهم به سمت شرکتی بزرگ در شهرستان بهشهر حرکت کردیم، یادم نمیرود با تمام وجودش تلاش کرد تا کاری برایم دست و پا کند.
تاکید داشت کار کردن آسیبی به درس و دانشگاه من نرساند. جالب بود در حالی که با مسئول مربوطه صحبت میکرد،نیم نگاهی به من میکرد و لبخندی میزد و به من امیدواری میداد. بماند که نتیجه تلاش و پیگیری او چه شد. اما به من ثابت شد که او انسان بزرگیست که از قلب مهربانی برخوردار است، جدا از انسانیت و مردمداری، (بزرگ آقای کشتی بهشهر) قهرمان شایسته ایی هم بود
اگر کشتی ایران در دورانی که او و هم دوره ایی هایش کشتی میگرفتند گرفتار تحریم کردن مسابقات متعدد نمیشد، عبدالرضا یکی از مدال داران قاره ایی و جهانی بود.
از نگاه من بزرگ آقای کشتی بهشهر مصداق همان آدمهایست که می آیند تا بمانند..
بمانند تا دلیلِ حالِ خوب دیگران شوند؛ که بشوند همدمِ دوران بی قراری؛ بشوند شریکِ حالِ خوب و بد آنانیکه دست نیاز به سوی آنها دراز میکنند!
همان آدم هایی که خنده روی لب دیگران می نشنانند! می آیند و می شوند رفیقِ شفیقِ دوران سختی و تنهایی…
از همان ها که عمری دلها بهانه شان را خواهد گرفت، همان ها که با بودنشان به قلب خیلی ها نفسِ تازه میدهند و به روحشان جان،
آری،بعضی آدم ها هرچند زود میروند امّا تا دنیا دنیاست در یادها میمانند خیلی زود ساکنِ ابدیِ خانه ی قلب دیگران می شوند و بزرگ آقای کشتی نوشهر
(عبدالرضا محمودجانلو) از این دست آدمها بود.
ختم کلام آنکه درود بر بهشهریها به ویژه جامعه کشتی این شهرستان به خصوص شهرام خان جعفری که برای بزرگ آقای کشتی شهر و دیارشان سنگ تمام گذاشتند.
