رازهایی که با مرگ “شهلا” به گور رفت

“شهلا” خانم بیشتر عمرش را در سعادت آباد زندگي مي کرد؛ تنها…

آپارتمانش پر بود از قفسه هاي كتاب و جابه جا – لاي كتاب هاي قطور و عتيقه هاي براق – مي شود قاب هايي را با تصاوير عشق كوچكش ديد؟

“غلامرضا تختي”

روزگاري، شعله عشق و ازدواج او با مردي به همين نام، تمام قامت ايران را از هيجان لرزانده بود ولي حالا “شهلا” خانم تنها بود؛ جهان پهلوان به دنياي اسطوره ها پيوسته و نوه شيرينش با چشمان رنگي اي كه از مادربزرگ پرجذبه اش به ارث برده، تنها دلبستگي مهم “شهلا” به حساب مي آمد كه او هم در كشوري ديگر زندگي مي كرد…

مي گويند؛ كتاب مي خواند؛ نه فقط محض پركردن تنهايي كه اين از عادات قديم او مي باشد، گاه گُداري هم روزنامه ها و مجلات نظرش را جلب مي كرد…

مثلا وقتي پدرِ يكي از خا نم ها از سر همسايگي برايش درد دل مي كرد كه جور روزگار با او چه كرده…

از اين پايين و بالاها زياد ديده؛ مثلا وقتي كه شهلا خانم خودش عروس رويا بخت اين سرزمين شد و وقتي كه سخت ملامتش كردند و گفتند ناسازگاري او بود كه آقاي تختي را برد تا اوج استيصال و كلافگي و …

همیشه با آن نگاه نافذش -آمرانه- مي گفت: “نه، مصاحبه نمي كنم!” و حتي اصرار داشت كه مبادا همين چند جمله كوتاهش هم ثبت شود. سالها بود كه سكوت كرد؛ درست بعد از همان اولين مصاحبه هاي خيس كه فهميد حرف زدن با بعضي خبرنگاران و سعي در قانع كردن كينه داران بي فايده است…

فكر كن چه رازهايي بود كه شايد بشود از سينه او بر زبانش سرازير شود؛

كه شايد چه راز بزرگي – راز رازها- را در دلش قايم كرده بود؛ و شايد اصلي ترين اين رازها –حقيقت مرگ تختي بود- آري “شهلا توكلي” همسر آقاي تختي را بايد ملكه رازها دانست؛ او ملكه رازها بود.

رازهایی که با مرگ شهلا به گور رفت…