داستان تلخ زندگی بابک قربانی

قهرمان سرشناس کشتی فرنگی که پشت بسیاری از نامداران کشتی جهان را به خاک نشانده بود و پیش از به زندان رفتن از وی به عنوان یکی از امیدهای کشورمان برای کسب مدال طلای المپیک یاد می شد به جرم قتل، بیش از دو سال را در زندان دیزل آباد کرمانشاه با متهمان قاچاق مواد مخدر، سارقان و خلافکاران روزگار خود را سپری کرد. تاوان اشتباه او سخت و غم انگیز بود؛ اما برای قانون نامها و نشانها حکم به برتری نمی دهد.

بابک قربانی که بود و چه عناوین و افتخاراتی را در دنیای قهرمانی به دست آورده است؟

به عقب بر می گردیم به روزهایی که بابک نوجوان، کشتی را آغاز کرد و خیلی زود به یک کشتی گیر نامی تبدیل شد. بابک به همراه برادرش محمد، کشتی را در نوجوانی نزد تورج مهری مربی سازنده کرمانشاهی آغاز کرد. از همان آغاز مربی باشگاه پی به استعداد و نبوغ بالای او برد. پس از کمی تلاش و تمرین بابک قربانی خود را در مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی کشور به عنوان یک مدعی مطرح به جامعه کشتی معرفی کرد. همگان در آن دوران پیش بینی آینده ای درخشان را برای او و برادرش میکردند،

انگار ستاره ای بزرگ در حال ظهور بود. بابک جوان مانند بابک تاریخ ساز ایران، میل به جاودانگی داشت. روند رو به رشد قهرمان کرمانشاهی ادامه یافت تا اینکه در رده سنی جوانان پس از موفقیت در مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی در مسابقات آسیایی کشتی فرنگی جوانان سال ۲۰۰۸ در دوحه قطر مدال طلا را به گردن آویخت.

سال ۲۰۰۹ آخرین سالی بود که در رده سنی جوانان کشتی گرفت و با کسب مدال طلای آسیا، سومی جام یادگار امام و قهرمانی در مسابقات کشتی فرنگی جوانان جهان در آنکارا با کارنامه ای درخشان، پا در رده سنی بزرگسالان گذاشت،سال ۲۰۱۰ در مسابقات قهرمانی آسیا مدال طلا را به گردن آویخت.

او در هر تورنمنتی که حضور می یافت به چیزی جز مدال طلا فکر نمی کرد که نتیجه آن دو طلای جام یادگار امام و جام جایزه بزرگ باکو بود.

اگرچه در همان سال در مسابقات جهانی مسکو،امیر علی اکبری در وزن ۹۷ کیلو نماینده کشورمان بود. اما در بازیهای آسیایی گوانگجو بابک قربانی در این وزن کشتی گرفت و با نمایشی خیره کننده مدال طلای وزن ۹۷ کیلو کشتی فرنگی را برای کشورمان به ارمغان آورد.

قهرمانی در جام جهانی بلاروس و فتح دوباره مدال طلای مسابقات معتبر جایزه بزرگ باکو آخرین افتخارات بابک قربانی در دنیای کشتی بود.

*دوپینگ و محرومیت

سال ۲۰۱۱ یک اتفاق تلخ مسیر زندگی قهرمان طلایی کشورمان را به طور کلی عوض کرد.پیش از مسابقات جهانی استانبول حضور او و امیر علی اکبری در وزن ۹۷ کیلو کار را برای سرمربی وقت تیم ملی، جهت انتخاب یکی از این دو مدعی برای حضور در مسابقات جهانی سخت کرده بود،

محمد بنا به سیستم انتخابی اعتقادی نداشت و از نحوه تمرینات ملی پوشان و عملکرد آنها در تورنمنتهای بین المللی کشتی گیران مورد نظر خود را انتخاب میکرد،رقابت قربانی و علی اکبری آنچنان حساس بود که بنا تصمیم گرفت

سنت شکنی کرده و برای آن دو، مسابقه انتخابی برگزار کند،متاسفانه تست دویپنگ حاکی از آن بود،این دو کشتی گیر برای آماده نگه داشتن خود و پیروزی در مسابقه انتخابی از مواد نیروزای ممنوعه استفاده کردند . ماموران وادا دوماه پیش از رقابتهای جهانی به خانه کشتی(محل تمرینات اردویی فرنگی کاران ایران) مراجعه کردند و اقدام به گرفتن تست دوپینگ از چند ملی پوش نمودند.

پس از مدت کوتاهی اعلام شد که بابک قربانی و امیر علی اکبری هر دو از مواد ممنوعه و نیروزا استفاده کردند و دوپینگی هستند،به خاطر استفاده از ماده ممنوعه (آنابولیک استروئید) هر یک به مدت دو سال از حضور در مسابقات کشتی محروم شدند.

متاسفانه هر دو کشتی گیر پس از آن اتفاق سرنوشت متفاوت و تلخی را تجربه کردند اما حکایت بابک قربانی تلخ تر و ناگوارتر بود.

*نهم تیرماه ۱۳۹۱ و آغاز روزهای سیاه

جمعه نهم تیرماه ۱۳۹۱ بدترین روز زندگی بابک قربانی و آغاز موج دوم سیاه روزی ها و ایام تباه او بود. بابک به همراه برادرش محمد برای تفریح و شکار به ارتفاعات کرمانشاه میروند در مسیر بازگشت،او به همراه برادرش تصمیم میگیرند در محلی اطراف یک روستا مشغول شناکردن شوند.

اما ممانعت و برخورد لفظی جوانی باعث درگیری میان آنها میشود. کار به نزاع بیشتر و حضور افراد محلی می کشد بابک با تفنگ شکاری خود، یکی از افراد نزاع کننده به نام سجاد زارع را به قتل میرساند و متواری می شود. او پس از چند روز اختفا سرانجام خود را به ماموران انتظامی معرفی می کند و دستگیر و زندانی میشود

*زندان و بلاتکلیفی بابک

حبس در زندان دیزل آباد به روزگار غم و اندوه بابک و برادرش محمد تبدیل شد.محمد پس از چند ماه آزاد میشود و بابک همچنان ماندگار در زندان،

خانواده مقتول اصرار به قصاص او داشتند. کار برای این قهرمان شایسته، سخت شده بود. در این مدت چند جلسه دادگاه برگزار شد اما بدون نتیجه ادامه آن به تاریخ دیگری موکول میشد.

از آن زمان تعدادی از قهرمانان و بزرگان ورزش به دیدار بابک رفتند از جمله محمدرضا طالقانی، محمد بنا، حمید سوریان ، امیرعلی اکبری، طالب نعمت پور، حسن رنگرز، افشین بیابانگرد و حسین رضا زاده در زندان حضور یافتند و از او دلجویی نمودند حتی تعدادی از رسانه های ورزشی نیز وضعیت بابک قربانی را پیگیری کردند، یکی از نشریات ورزشی معتبر، عکس جلد ویژه نامه نوروزی خود را به ملاقات حمید سوریان و بابک قربانی در زندان اختصاص داد.

از روزهای شرمساری و ندامت جوانی که به جای تشک های زرد کشتی در زندان هم تیمی سابق خود را ملاقات میکرد. بابک از آنچه فکرش را بکنید در زندان آزار دید.

او از تلویزیون زندان مسابقات المپیک را به تماشا می نشست و شاهد قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی وفتح مدال طلای المپیک توسط قاسم رضایی در وزن ۹۷ کیلو گرم بود؛

حریفی که در آخرین مسابقه خود در لیگ برابر بابک قربانی متحمل شکست شده بود.

نفرین به روزگار، قربانی در زندان به جای عنوان قهرمانی و پهلوانی مهر قاتل روی پیشانی اش خورده بود و سخت خودخوری میکرد با این حال همچنان امید به آزادی داشت وی در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسیده بود چقدر به روشن بودن آینده امیدواری چنین گفت: آدمی به امید زنده است، هرچه خدا بخواهد به همان راضی هستم، ای کاش دوباره شرایطی فراهم شود تا بتوانم از زندان نجات پیدا کنم و دوباره بتوانم دوبنده تیم ملی کشورم را به تن کنم دوست دارم حقانیت خود را به مردم ایران ثابت کرده و مدال المپیک را به دست آورم و آن را به مادر سجاد(مقتول) تقدیم کنم،

از آغاز سال ۹۳ و طولانی شدن حضور قربانی در زندان، او دیگر روحیه خوب خود را از دست داده بود،تورج مهری مربی سازنده او یکی از کسانی بود که در کنار خانواده پیگیر وضعیت شاگردش بود او همیشه می گفت؛ امید برای رهایی بابک وجود دارد اما اگر دست روی دست بگذاریم خیلی زود بابک را از دست خواهیم داد.

این مربی زحمتکش از برخی بزرگان، گلایه داشت که برای آزادی بابک قدمی برنداشته اند و حتی به ملاقات او هم نرفته اند و از جامعه کشتی و ورزش میخواست برای آزادی بابک قربانی قدمهای محکمی بردارند تا بابک آزاد شود و دوباره روی دایره طلایی افتخار آفرینی کند.

به گفته مهری در روزهای آخر شاگردش روحیه خوبی نداشت و از اینکه در کنار قاچاقچیان و سایر مجرمان و تبهکاران در یک مکان و زیر یک سقف به سر میبرد ناراحت و از بلاتکلیفی خود خسته شده بود.

*پایان تلخ برای ستاره ایی که زود غروب کرد

۲۵ آبان ۱۳۹۳ خبری تلخ و تکان دهنده بر روی خروجی خبرگزاریها و سایتهای خبری قرار گرفت ،بابک قربانی عضو اسبق تیم ملی کشتی و قهرمان بازیهای آسیایی گوانگجو، در زندان به زندگی خود خاتمه داد.

شاید او به پایان راه امید رسیده بود. شاید از پیگیریهای بزرگان ورزش و دیگر مسئولان برای آزادی خود و جلب رضایت از خانواده مقتول مایوس شده بود. قهرمان جوان و پرافتخار کشتی ایران به زندگی خود در سلولهای سرد زندان پایان داد. بابک دو بار قربانی شد. یک بار قربانی دوپینگ که نتیجه آن، دوسال محرومیت از کشتی در شرایطی که از آرمانی ترین دوران ورزشی خود برخوردار بود و دیگری قتل که نتیجه آن خودکشی در زندان دیزل آباد کرمانشاه بود. مراسم تشییع بابک قربانی پس از خبر خود کشی او بسیار با شکوه برگزار شد، و در واقع شامل یک حرکت خودجوش مردم کرمانشاه و تمامی ورزشکاران و قهرمانان استان بود، در مراسم تشییع بابک قربانی مردم با شعار «انسان می‌میرد اما قهرمان نمی‌میرد» پیکر او را به خاک سپردند

روحش شاد باشد.